Veel stof en jungle trekking in Banlung - Deel 1

Iedereen heel erg bedankt voor de leuke berichtjes op onze blogs!

Wat een land is Cambodja. En wat gebeurt er veel in een korte tijd als je reist. Dus weinig tijd om alles bij te schrijven!
Vanuit Siem Reap besloten we met de bus naar het noorden te gaan. We wilden naar Banlung maar omdat dat niet te doen is in één dag, besloten we een tussenstop te maken in Kratie. Na een zeer vermoeiende busreis van ruim negen uur waren we aangekomen op het busstation. Nu moet verteld worden dat een busrit in Cambodja een belevenis op zich is. Een bus rijdt hier gemiddeld 50 kilometer in een uur en stopt om de haverklap om mensen in en uit te laten. Snelwegen kennen ze niet, het zijn 'hoofdwegen', maar dat is niet meer dan een weg door de dorpen. En overal wordt gestopt. Ook als de buschauffeur een kadootje voor z'n dochter wil kopen. En ook als de bijrijder nog even een detour maakt om iets op te halen voor zijn eigen bedrijfje.

Kratie bleek een misser. Het stadje had een hele vreemde sfeer en we voelden ons niet prettig. We wilden twee nachten blijven maar gelijk besloten de volgende dag door te reizen naar Banlung. Er waren nog wat andere backpackers maar verder was het vervallen en niet gezellig. Het guesthouse waar we sliepen was aardig vies maar wel ok voor één nachtje. 's Avonds een prachtige zonsondergang boven de Mekong rivier waar Kratie aan ligt.

Omdat de bus naar Banlung de volgende dag pas om één uur vertrok, besloten we een tuktuk ritje te maken naar de Irrawaddy dolfijnen, een bedreigde diersoort in de Mekong 15 km verder. Ook daarvoor bleek Kratie niet geschikt. Eenmaal aangekomen bleek dat we zes dollar moesten betalen om aan de kant van de rivier te staan zodat we de dolfijnen in de verte misschien konden zien. Dus terug in de tuktuk, wat eigenlijk wel een leuk ritje was dus zeker niet voor niets!

Na vier uur in de bus gezeten kwamen we eind van de middag aan in Banlung in het uiterste noordoosten van Cambodja. En wat een heerlijke plek! Midden in de jungle....tenminste...wat er nog van over is. Helaas wordt het woud in een gigantisch tempo gekapt om plaats te maken voor rubberplantages. Heel veel rubberplantages....Denk daar maar eens aan wanneer er weer nieuwe winterbanden moeten komen. Het bleek heel duidelijk dat wij hier allen schuld aan hebben. In Banlung verbleven we in de Tree Top Eco Lodge, een echt paradijsje. We hadden ons eigen hutje en het buitenrestaurant had uitzicht over de vallei en het woud!

De volgende dag wilden we een motor huren om de omgeving te verkennen. Eerst naar het Yeak Leom meer en 's middags naar de watervallen aan de andere kant. Voor het eerst samen op een motor dus even spannend maar heerlijk rijden! Bij het meer was de entreeprijs voor toeristen 16 x zo veel als voor locals...dus....maar gewoon betalen en genieten. Lekker gezwommen. 's middags terug naar het hotel en door naar de watervallen want daar verheugden we ons erg op. En ja......na 3 kilometer hadden we een lekke band!!! In 35 graden, snikhitte, buiten het dorp....dus teruglopen. Gelukkig hadden we genoeg water bij ons. Na anderhalve kilometer iemand gevonden die de band wilden plakken. Al heel snel bleek dat deze persoon met zijn hele gezin woonde in de 'garage' (lees: hele kleine loods) waar hij werkte want er stond een klein bed achter een paar doeken en een potje om eten te koken. Voor 1 dollar was de band geplakt. Aarzelend besloten we om toch naar de watervallen te gaan en ja hoor....na één kilometer....weer diezelfde lekker band....weer in diezelfde snikhitte terug. Het begon een klucht te worden. Weer de band laten plakken (door iemand anders) en nu maar terug naar de lodge. Dit is Cambodja. In de lodge besproken we de trekking voor de volgende dag; we gingen twee dagen de jungle in!!

De volgende ochtend vroeg op en om half negen vertrokken we richting jungle. Met nog 2 anderen, een Waals meisje en een Britse jongen, werden we achterin een pick-up truck gezet voor een tocht van ruim een uur naar het noorden. Over alleen maar stoffige onverharde wegen kwamen we dan ook compleet oranje/geel aan bij een zij rivier van de Mekong. Hier in een gammel bootje gestapt en met onze gids erbij op naar het diepe oerwoud. Weer een uur verder kwamen we aan bij een inheems dorp, waarvan de bewoners voor een groot gedeelte vrij leven van de rest van het land en zelfs vrijwel zonder geld kunnen leven. Ze beschermen daar een deel van het oerwoud buiten het grote nationale park en mogen daar dan ook wonen en hun leven, zoals ze dat al tijden doen, blijven leven.
In dit dorp onze 2e gids onmoet, een local uit het dorp en op weg voor een redelijk zware trekking.
Heet, veel zon, open vlakten en rijstvelden doorkruisten we en het duurde een paar uur voor we de echte jungle bereikte. Maar dan krijg je ook wat. Dicht woud met veel oeroude woudreuzen die je echt heel klein doen voelen.
Aan het einde van de middag kwamen we dan eindelijk aan bij ons kamp wat net in het 'beschermde' nationale park ligt. Aan een prachtige waterval, met onderaan een meertje en stroomversnellingen waar we dan ook meteen een duik namen, en tot zonsondergang hebben genoten van alles. De jungle, dat wat er nog is, is dan ook meteen mooi en vol leven. Ook geen muggen in dit seizoen, dus dat was wel lekker. Een geweldige avond, met in bamboe gekookte Cambodjaanse rijstschotel, rijstwijn en veel lol later lagen we uiteindelijk allemaal in een rij in onze hangmatten onder de sterren.
Slapen in een hangmat is meteen een hele ervaring, zeker in de jungle. De sterren voorbij zien komen en zelfs maansondergang. En nooit geweten dat het er 's nachts berekoud kan worden...

To be continued