Relaxen op de Togean Islands

Er gebeurt in zo'n korte tijd zo veel als je aan het reizen bent dat het bijna niet meer bij te schrijven is. We zitten nu op onze veranda van ons luxe huisje aan het strand van het Kadidiri Paradise resort op de Togean Islands. Vier dagen geleden vertrokken we met de bus vanuit Rantepao naar Tentena. En pittige busrit van twaalf uur (door dezelfde chauffeur) en we schatten ongeveer 325 kilometer. Pittig omdat het eigenlijk één grote bergweg was die net iets te smal was voor de bus en vooral ook voor het tempo waarmee de chauffeur reedt. Daarnaast werden er veel werkzaamheden verricht. Bij één van die werkzaamheden, op één van de hoogste punten van de weg, kwam de bus vast te zitten en helde flink over naar de bergkant. De schrik zat er goed in bij ons en we gingen snel de bus uit. De bus werd er uit getrokken door een kraanwagen. De rest van de weg bleef spannend door de smalle stukken, scherpe bochten en snelheid van de chauffeur maar uiteindelijk werden we er in Tentena bijna letterlijk uitgegooid. Toen achterop twee brommers naar ons hotel. Dat bleek erg basic maar prima voor een nachtje. We besloten niet heel lang te blijven omdat we eigenlijk zo snel mogelijk naar de Togean Islands wilden om op het strand te liggen en te snorkelen. Daarmee namen we de keuze Lore Lindu National park over te slaan maar ja, als je maar drie weken hebt is het niet anders.

De volgende dag besloten we een private car te huren samen met een Poolse man die ook bij ons in de bus zat en ook naar de eilanden wilden zodat we de kosten konden delen. We hadden weinig zin in weer een dag in de bus. Na het ontbijt kwamen we er achter dat er helemaal geen bussen gingen want het was zondag. De eigenaresse van het hotel, Doris, was teleurgesteld dat we niet gingen hiken maar ze was zo lief als ze was regelde ze gelijk een private car voor ons. Voor 700.000 rp (ongeveer 50 euro) werden we met z'n drieën in één ruk naar Ampana gereden waarvandaan de boten gaan. De chauffeur reedt zo ontzettend snel dat we binnen vier uur in Ampana waren!! In plaats van een hele dag. Daardoor besloten we gelijk naar de haven te gaan om de boot te halen. Die bleek al weg te zijn.....Maar de vrouw van het toeristenbureautje wist nog wel een vissersboot die ons voor 600.000 rp (ongeveer 42 euro) naar Bomba wilde brengen. Toevallig was dat haar zwager. Het leek ons wel een avontuur en dus gingen we akkoord.

Toen volgde een prachtige, lange rit in een super klein vissersbootje de open zee over naar de Togean Islands. Het wordt in alle boekjes afgeraden maar als ze het zelf doen, waarom wij dan niet?! Aan het begin waren de golven flink hoog en het klotste veel over rand waardoor we aardig nat waren. Maar het was warm en de zon scheen flink dus het was best lekker. Na drie uur zagen we op open zee de mooiste zonsondergang die je je maar kan voorstellen. Gelukkig was het maar een halfuurtje varen in volledige duisternis want veel langer hadden we niet op die boot willen zitten. Uiteindelijk kwamen we aan bij Poya Lisa Cottages op een privé eilandje bij Bomba.

Het gezin dat het resort runde was ontzettend lief en heette ons welkom. We kregen gelijk diner en een warme kop thee. Het eten was super lekker!! Verse vis met rijst en groenten. Eenmaal ingecheckt werden we naar ons huisje gebracht en dat was heel, heel erg basic. Geen douche of werkend toilet maar een gat met een emmer en een flinke schep om mee door te spoelen. Daarnaast een bak met spoelwater en een bak met zoet water om te wassen. De kamer had en bed met klamboe en een kastje en alleen stroom van zes uur 's avonds tot twaalf uur. We besloten dat het prima was voor nu. Nadat we nog een biertje in het restaurant hadden gedronken en wat gepraat hadden met de andere gasten, gingen we naar bed.

De nacht was heet heet heet en het bed sliep niet lekker. Bijna elk uur op de telefoon voorbij zien komen doordat het matras zeer deed. En toen ging Terrie Herrie om halfvijf die ochtend in de moskee aan de overkant in Bomba ook nog eens de oproep tot gebed door de minaretten gillen. Bijna een half uur lang. We zaten rechtop in bed. Dit gebeurde in Tentena en in Makassar ook al en we waren dat goed zat. Die ochtend was de stemming niet gezellig waardoor wij niet het paradijsje zagen dat we verwachtte. Na een paar flinke koppen koffie en een klein ontbijtje en nog wat koffie en nog wat, besloten we om gelijk een boot te nemen naar het volgende resort dat we verzonnen hadden. Gelukkig konden we opnieuw een vissersboot regelen die ons voor 400.000 (ongveer 30 euro) naar Kadidiri zou brengen waar we in het Paradise Resort wilden inchecken.

Na een heerlijk tochtje van twee uur langs de eilanden kwamen we aan op een bijna verlaten resort. We werden geholpen door een meisje dat er uit zag als twaalf maar vast al over de twintig is die ons eerst alle huisjes liet zien. We wilden voor een van de meest luxe huisjes gaan, het kost hier namelijk echt helemaal niets, maar daar bleek een kolonie rode mieren in te zitten en dus kwamen we uiteindelijk in één van de op één na luxe huisjes. Het resort is prachtig met heerlijke ligbedden aan het strand, een grote steiger waarvandaan je kan snorkelen en een prima restaurant. Ontbijt, lunch en diner zitten hier in de prijs. We kregen gelijk een lunch aangeboden en na de lunch gingen we luieren op het strand. 's avonds vroeg er in om de volgende ochtend om zeven uur wakker te worden!! Geen moskee, geen schreeuwende mensen, getoeter of lawaai. Alleen de golven van de zee. Wat super fijn!! We hadden die nacht alleen bezoek gehad van een ratje waardoor we even wakker waren geworden maar dat was omdat wij waren vergeten dat het eten opgeborgen moest worden. Vandaag was een heerlijke dag met snorkelen, zonnen en lekker eten! Eindelijk de Go Pro camera onderwater gebruikt en prachtige foto's gemaakt van de vissen!!